Stephan Vanfleteren, een journalistieke fotograaf uit België, werkt voor het grootste deel nog analoog. Door velen, wordt hij gezien als de beste portretfotograaf uit de Benelux. Zijn foto’s zijn kwetsbaar en vol van karakter.
Heel zwart-wit gezien is fotograferen schrijven met licht. De camera legt vast wat de fotograaf door de zoeker ziet. Niets meer en niets minder. Gelukkig zit het leven iets gecompliceerder in elkaar. Want fotograferen is natuurlijk veel meer dan dat. Sfeer, emotie, het moment. Kortom, de fotograaf vertelt met het maken van de foto een verhaal. Een uniek verhaal, dat later door niets of niemand exact op dezelfde manier vastgelegd kan worden.
Stephan Vanfleteren is iemand die een dergelijke kunst prachtig beheerst. Voor onder andere de Belgische krant De Morgen reist hij al jaren stad en (buiten)land af om uiteenlopende mensen op pellicule vast te leggen. Zijn portretten zijn altijd zwart-wit en analoog.
De portretten zijn in-your-face, contrastrijk, kwetsbaar en duidelijk. Doorleefd blijft bij Vanfleteren doorleefd. Een rimpel is iets moois. Van gespeelde vrolijkheid is geen sprake. Deze aanpak maakt het werk heel eerlijk en vol van karakter.
Die eerlijkheid speelt hem soms parten. Vaak schrikken de mensen bij de eerste aanblik op de foto. Later hoort hij dan vaak dat diegene de foto heel erg waardeert.
Het is natuurlijk allereerst het talent dat zijn foto’s zo mooi maakt. Maar de analoge middenformaat Rolleiflex waarmee hij de foto’s maakt, telt ook mee. De korrel van het 6×6 negatief geeft een schitterende sfeer. En het verloop van scherpte, vaak is maar een piepklein stukje van de geportretteerde écht scherp, maakt zijn foto’s uniek. Foto’s van een meesterlijke fotograaf die in deze digitale wereld nog steeds zijn eigen weg gaat. |
