Schilderen – in de traditionele zin van het woord – wordt omschreven als ‘met verf opbrengen’. Niets aan deze omschrijving is in Han Klinkhamers werk vreemd. Alle mogelijke wijzen van verf opbrengen, wegstrijken, uitgutsen, transparant of in dikke klodders verwerkt, neemt Klinkhamer te baat om zijn gedachte eindresultaat te bereiken. Niet snel tevreden, eindeloos opnieuw beginnen op hetzelfde doek, een wordingsproces in olieverf. Nu een welhaast impressionistisch, dan weer neigend naar expressie of abstractie. Het zijn reflecties van de geest van het waargenomene; reflecties en verbeeldingen van bloemen en planten, takken, bomen, bladeren in en op wateroppervlakken. Zijn omgeving in beeld gebracht. Een feest in verf.
Thijs Bastiaans
|
