In de Hollandse polderlandschappen van Dick van Arkel speelt de horizon een belangrijke rol. De sloten en wilgenrijen wijzen naar de einder, zodat een lineair perspectief de ruimte articuleert. We krijgen de knotwilgen en sloten te zien, zodat het besef van ruimte en afstand voelbaar wordt. Deze illusie van ruimte wordt echter weer voor een deel teniet gedaan door de verfklodders die in een grillig vlekkenpatroon als zeepbellen in het landschap omhoog lijken te stijgen. Van Arkel noemt deze klodders paletten; hij schuift als het ware een palet in het landschap.
Samen met de cruciale horizon hebben ze van Arkel een nieuwe manier gegeven om het eeuwenoude thema van het Hollandse polderlandschap nieuw leven in te blazen.
|
