Ronald Zuurmond (1964, Tilburg, Nederland) schildert stillevens en landschappen, vaak met een dikke, pasteuze kwaststreek. Schilderen is voor hem een langdurig proces van schrapen, verven en weer wegschrapen. Vaak met grof gereedschap dat duidelijke sporen achterlaat. De wereld om hem heen is voor Zuurmond een uitgangspunt om te schilderen. Planten, landschappen en stillevens zijn het startpunt voor het proces waarbij de verf hem stuurt. In 2008 voerde Zuurmond voor het eerst figuren op in zijn schilderijen en verwees hij expliciet naar de kunstgeschiedenis.
“Ik werk altijd vanuit het totale beeld waarin de dingen bepalen waar ik mee bezig ben. Een schilderij heeft een interne logica, nooit een van buitenaf opgelegde. De dingen hebben een verhouding met elkaar en kunnen daarin van positie wisselen. De positie van het ene ding bepaalt de positie van het andere. Het is zoals met die ouderwetse, gevlamde vloertegeltjes: wil je in een tegeltje een bepaalde voorstelling zien, dan passen alle andere vormen zich daar in onze waarneming spontaan bij aan. Besluit je om iets anders te zien, dan verschuift de rest mee in voorstelling.”*
* De Coninck, F.
|
